Vêr, in ‘n afgeleë hoek van my hart, strek ou grafte van bakboord na stuurboord. Gevul met die drome van kindwees en die verwagtinge van ‘n onskuldige… Langs so een graf staan jy vandag en staar die verte in. Bos wit rose in die een hand, ander hand lusteloos langs jou sy.
Wat het gebeur dat kinderdrome vervaag en krimp soos ‘n somersdruif na ‘n rosyn?
Grougrys reëndae ontketting onrustigheid in selfs die mees opgewekte hart. Soms moet mens seker bietjie nabetragting gaan hou oor als wat jy in vlak grafte prop.
By Grace And Love 